Op zaterdagnamiddag 25/3 van 14h tot 16h in Zigzag te Sint-Niklaas, vertonen wij de VRT-één-documentaire van 4 januari ‘Durf te vragen’ – alles wat je tot nu toe had willen vragen aan mensen met autisme, maar niet durfde.

Een docu van 55 minuten gepresenteerd door Siska Schoeters: “In Vlaanderen leven naar schatting 66.000 mensen met een autismespectrumstoornis (ASS). Bij velen van hen is het onzichtbaar waardoor ze vaak botsen op heel wat onbegrip.

‘Heeft niet iedereen een beetje een autistisch kantje?’

‘Moet je niet gewoon een beetje meer je best doen?’

Deze en nog vele andere vragen werden in ‘Durf te Vragen’ voorgelegd aan Ynske, Marc, Laila, Sven, Stijn, Maarten, Dominique en Laïs. Acht unieke mensen, acht mensen met autisme.” Nadien is er ruimte om via de gestelde vragen te reflecteren over deze docu, voor zij die dat willen.

Mensen met (een vermoeden van) autisme zijn van harte welkom op onze bijeenkomst in de Hazewindstraat 7. In een veilige en discrete sfeer kunnen ervaringen en meningen worden uitgewisseld.

Dit voorjaar zal een van onze WEP leden een cursus in cocreatie organiseren voor de HerstelAcademie ADS. In de cursus “De Taal van Emoties” staan we stil bij hoe we ons voelen en waar deze gevoelens vandaan (kunnen) komen. We denken samen na over hoe we datgene wat we voelen en denken onder woorden kunnen brengen en gaan dieper in op de functie(s) van emoties en de behoeftes van waaruit ze kunnen voortkomen.

Deze cursusreeks bestaat uit vijf sessies en gaan door op vrijdag 21/04, 28/04, 05/05, 12/05 en 26/05, telkens van 9u30 tot 12u.

Meer informatie om jezelf in te schrijven vind je terug op de website van de HerstelAcademie.

In het Nederlandse Helmond maakte ik kennis met Nei Skoen, een werking opgericht door ervaringswerkers voor: iedereen met een kwetsbaarheid gewoon. Indien dit vreemd klinkt lees maar even verder om meer duidelijkheid te vinden. Zoals ik daar vernam staat Nei Skoen voor: nieuwe schoenen. Want, op nieuwe schoenen kan je weer verder. Lekker comfortabel.

Een ruim gebouw, met instrumenten, gezellige sfeer, artistieke en creatieve mogelijkheden allerhande. Je voelt je welkom vanaf de binnenplaats tot de vergaderzaal achteraan. Een vrolijke meute die iedereen welkom heet. Wat is het doel van deze plaats? Een veilige ruimte te bieden voor kwetsbare mensen, ook minder kwetsbare. Ook naasten van mensen met problemen hebben er hun eigen avonden. Om even te zeggen, hier zijn jullie allemaal ten allen tijde welkom, of je nu een ei kwijt wil of gewoon eventjes wil jammen.

Er is niet echt een doelgroep. Zo mag je symbolisch je “etiket of diagnose” aan de kapstok hangen bij het binnenkomen. Dit is niet enkel bij manier van spreken. Naast de kapstok voor de jassen kan je werkelijk een label nemen, even de pen erbij en weg hangen maar. U bent er even van verlost. Etiketten hoeven hier niet besproken te worden, net als een jas is het iets dat je uit doet bij het binnentreden.

De agenda is er redelijk losjes. Verbindigsdagen, het eigengemaakt werk tentoon stellen in een wekelijks musuem. Ook AA-meetings en zelfs een maandelijks bezoek van een kapper staan op de agenda. Maar de kern van verbinding zit hem daarbuiten. Ik citeer “Een belangrijke bezigheid is: samen koffie of thee drinken en andere mensen ontmoeten”.

Het hoort bij de laagdrempeligheid in hun concept. Je moet niet slikken voor je binnen gaat, je hoeft niets te zeggen, geen formulier in te vullen of zelfs maar hulp te zoeken. En regels zijn er evenmin. Niet dat het zomaar doen en laten is wat je wil want ze werken natuurlijk wel met iets om de boel overeind en gestructureerd te houden. Maar niets formeel, men werkt met tradities.

Tradities.

Het concept van tradities was me vreemd. Het komt uit de Anonieme Alcoholisten. De twaalf tradities zijn er om eenheid te scheppen binnen een groep, zonder die op te dringen. Het schept een patroon in de ervaringen, zorgt ervoor dat de groep de mensen erin ondersteunt. Maar dat die groep ook kan functioneren wanneer mensen weg vallen. Zie het als een soort vuurtoren, waar je altijd op kan terugvallen in nood. Nei Skoen gebruikt aangepaste tradities, die passen binnen hun concept . De belangrijkste houden in dat Nei skoen autonoom is, werkt met een systeem van vrije bijdrage en dat er geen leiders zijn. Een echte thuishaven met vuurtoren en voor ieder wat wils daar.